Love grows in different ways...

Chapter 12

Serena's pov

Szłam beztrosko ulicą zajadając jagodziankę gdy moją uwagę przykuła gazeta. Ta twarz wydawała mi się znajoma. Od razu otworzyłam na stronie z jej zdjęciami.
"Wspinająca się na szczyty sławy Anne Craynils [...]" Tych gazet było pełno. Nieświadomie porwałam gazetę, którą trzymałam w ręku. 

- Ej ! Teraz musi pani za to zapłacić ! - krzyknął sprzedawca. Rzuciłam mu tą gazetę w twarz i odeszłam. Ta wydra myśli, że ma już wszystko, ale to nie koniec. Muszę uderzyć w jej czuły punkt. 

- To cię zaboli - powiedziałam uśmiechając się. 

Anne's pov

- Hej Tato ! - powiedziałam wchodząc szczęśliwa do domu rodziny. 

- Cześć córeczko ! Jak tam gala ? - zapytał ściskając mnie. 

- Cudownie, jestem taka szczęśliwa - powiedziałam uśmiechając się. 

- Pewnie chcesz pogadać z Arteą ? - zapytał uśmiechając się do mnie.

- Nie, właściwie przyszłam do ciebie. - powiedziałam wręczając mu prezent. Kupiłam mu piękny złoty zegarek. Chciałam mu podziękować za to co dla mnie zrobił. Pieniądze miałam z sesji, więc było mnie na niego stać. - Kocham cię tato, dziękuje ci za wszystko 

- Ale co to jest ? - powiedział zaglądając do środka opakowania. - Ten zegarek jest śliczny, dziękuje kochanie - powiedział ponownie mnie przytulając. Bardzo go kocham, on tak naprawdę jest moją jedyną rodziną. 

- A było jakieś after party ? - zapytał kierując nas do salonu.

- Można to tak ująć - powiedziałam siadając na kanapę

- Aaa no dobrze to ja już się niedopytuje - powiedział zakładając zegarek na dłoń.

- Podoba ci się ? - zapytałam szczęśliwa 

- Jest całkiem ładny - powiedział biorąc łyk czarnej kawy. 

- A co tam u mojej siostry ?

- Wróciła niedawno z jakimś chłopakiem.

- Ale, że on jest w domu ? - zapytałam zdziwiona. 

- Yhm... wrócili jakieś dwie godziny temu.

- To wiesz, ja chyba do nich wpadnę na chwilkę - powiedziałam zaniepokojona.

Weszłam cicho do pokoju i moim oczom ukazała się śpiąca Artea. Chłopak głaskał delikatnie jej głowę.

- Hej - powiedziałam półgłosem.

- Hej - powiedział Louis uśmiechając się do mnie.

- Słyszałam, że niedawno wróciliście - szepnęłam zamykając drzwi. 

- Taak - na jego twarzy pojawił się wielki uśmiech. - Jak ci się układa z Niallem ? 

- Dobrze dziękuje, że pytasz. 

- Możesz mi coś powiedzieć ? - zapytał szeptem. - Jakie Artea najbardziej lubi kwiaty i filmy ? 

- Kwiaty wiem, że tulipany, a filmy raczej jakieś romantyczne...

- Dzięki. Dziś chciałbym zaprosić do swojego domu - wyznał.

- Dobra, ja już muszę iść - powiedziałam wstając z łóżka. 

- A jak tam namiętna noc z Niallem ? - zapytał z szyderczym uśmiechem. Cała zalałam się czerwienią.

- Myślę, że to nie powinno ciebie obchodzić - powiedziałam wychodząc z pokoju. Jego pytanie było lekko bezczelne.

- Tato ja już będę się zbierać, i dziś Louis zabiera na noc Artee i będzie bezpieczna - powiedziałam wchodząc do pokoju. 

- No dobrze, jest dorosła - powiedział wstając z kanapy.

- Nie wiem czemu, ale strasznie nie chce mi się iść od ciebie - powiedziałam przytulając się do Mika.

- Musisz, jeszcze twój chłopak zrobi się zazdrosny - powiedział śmiejąc się.

- Nawet nie wiem czy już wstał - powiedziałam również wybuchając śmiechem.

- Oj myszko, teraz on mi ciebie odbierze - powiedział uśmiechając się.

- Kocham cię - powiedziałam przytulając się do mężczyzny. - Przyjdę wieczorem z Niallem, przedstawię ci go

~~

- Kim jestem ? - zapytał piękny głos Nialla.

- Myślę, że kimś z kim chcę spędzić swoje życie - powiedziałam przytulając się do mężczyzny.

- A ja chce spędzić je z tobą - powiedział całując mnie w czubek głowy. 

- Chodź przedstawię ci mojego tatę ! - powiedziałam biorąc swoją torebkę. Chłopak złapał mnie za rękę i zaczął namiętnie całować.

- Tamta noc była idealna - powiedział odrywając się delikatnie od pocałunku.

- Kocham cię - powiedziałam przytulając się do mężczyzny.

- A daleko mieszka twój tata ? - zapytał uśmiechając się do mnie. 

- Nie tam - wskazałam palcem.

- No to chodźmy - powiedział splatając nasze dłonie. Byłam w siódmym niebie. 

~~

- Tato jestem ! - krzyknęłam zapalając światło. - Dziwne...

- Coś się stało - zapytał Niall.

- Nie tylko... nigdy nie było o tej porze ciemno w domu. Co prawda zapadł już zmrok, ale... - powiedziałam lekko zaniepokojona całą tą sytuacją. 

- Spokojnie, pewnie zasnął - powiedział chłopak całując mnie w ucho. Weszłam do jego gabinetu i zobaczyłam odwrócony fotel od komputera. Pewnie wypatrywał nas przez okno. 

- Hej tato - koło mnie znalazł się Niall. Podeszłam szybkim krokiem do taty. 

- Niee - powiedziałam wybuchając płaczem. Jego czaszka była przedziurawiona kulą od pistoletu. - Boże tatusiu nie - powiedziałam przytulając się do nóg mężczyzny. Był zimny. - Tatusiu - powiedziałam oddychając coraz szybciej. Łzy lały się strumieniem. Niall zaczął gdzieś dzwonić. - Tatusiu nie zostawiaj mnie - mówiłam cała zapłakana. 

- Anne, chodźmy do innego pokoju - powiedział chłopak chcąc mnie podnieść.

- Nie, on musi żyć! Tatusiu powiedz coś ! - krzyknęłam nie odrywając się od nóg ojca. Czemu ktoś miałby go zabijać ?

- Kochanie, ja wiem, że to jest trudne - powiedział Niall schylając się do mnie.

- Nie, nie to nie może być prawda - powtarzałam coraz mocniej ściskając jego nogi. 

- Kwiatuszku, proszę cię chodźmy do innego pokoju - mówił Niall widziałam jak w po jego policzku spływa łza. Popatrzyłam mu w oczy, co było trudne przez moje łzy w oczach. 

- Nie nie mogę. Tatusiu - Byłam zrozpaczona, nigdy nie sądziłam, że zobaczę mojego tatę postrzelonego w głowę. Nie mogłam powstrzymać łez. Usłyszałam syrenę policyjną. 

- Chodź kochanie musimy iść - powiedział chłopak łapiąc mnie w tali. - Chodź - chłopak pomógł mi wstać i wyjść z tego przeklętego pokoju. 

- On nie mógł umrzeć - powiedziałam wybuchając płaczem

- Spokojnie wszystko będzie dobrze - powiedział chłopak obejmując mnie w pasie. Zobaczyłam policjantów w drzwiach. Niall zaczął z nimi rozmawiać, a inni mężczyźni weszli do gabinetu mojego ojca. Nic do mnie nie docierało. Weszłam do gabinetu ojca gdzie mężczyźni rozglądali się po pokoju. Złapałam się za usta i znowu wybuchłam płaczem. Czemu ktoś mu to zrobił ?

- Kochanie proszę ciebie nie patrz na to - powiedział Niall obejmując mnie w tali i kierując w inną stronę. - Dziś będziesz spała u mnie - powiedział prowadząc mnie do ambulansu. 

- J-j-j-j-j - nie mogłam wydusić z siebie słowa przez to, że musiałam co chwilę brać oddech. Czułam jak ktoś wstrzykuje mi coś w ramię. - N-n-n-n Nia-a-a - starałam się wykrztusić z siebie cokolwiek, ale nie mogłam. 

- Cicho kochanie, jestem tu. - Powiedział chłopak podnosząc mnie. Zrobiłam się trochę senna.

_____________________________

Oto część 12 :)

xoxo